Κωστὴς Παλαμᾶς

μεγαλοσύνη τν θνν δ μετριέται μ τ στρέμμα. Μ τς καρδις τ πύρωμα μετριέται κα τ αμα. [Κωστς Παλαμς, με το άγγελμα της κήρυξης του πολέμου τού 1940].

Μεγαλύτερες Φωτογραφίες

Για να δείτε τις φωτογραφίες σε μεγάλο μέγεθος επιλέξετε την φωτογραφία (με κλικ), και θα παρουσιασθούν εν σειρά όλες οι φωτογραφίες τής κάθε σελίδας. Για να επανέλθετε στην προηγούμενη μορφή τής σελίδας, κλείστε την εικόνα από το [X] πάνω δεξιά.

Τεχνική Υποστήριξη

Η Μάχη στα Τρίκορφα. Νεκροί ΚΑΠΕΤΑΝΑΙΟΙ: ... Μάντης Χριστόδουλος

Στο You Tube - 1
[Και άλλα στο τέλος τής σελίδος]

Τη ευγενή φροντίδι,
του Κωνσταντίνου Αργυρίου Ψυχάρη, πρώην Δημάρχου Φαλάνθου.

Χορωδιακό!

Βουνά, μωρέ βουνά, βουνά τής Αλωνίσταινας.

Βουνά μωρέ βουνά, βουνά τής Αλωνίσταινας.
Βουνά τής Αλωνίσταινας και της Απάνω Χρέπας, και της Απάνω Χρέπας.
Βουνά τής Αλωνίσταινας και της Απάνω Χρέπας, και της Απάνω Χρέπας.
Γιατί μωρέ, γιατί’ έ, γιατί’ έβουρκώσατε πολύ.
Γιατί μωρέ, γιατί’ έ, γιατί’ έβουρκώσατε πολύ.
Γιατί έβουρκώσατε πολύ, γιατί’ στε βουρκωμένα, γιατί’ στε βουρκωμένα.
Γιατί έβουρκώσατε πολύ, γιατί’ στε βουρκωμένα, γιατί’ στε βουρκωμένα.
Μηνά μωρέ, μηνά, μηνά Βοριάς σάς φύσηξε.
Μηνά μωρέ, μηνά, μηνά Βοριάς σάς φύσηξε.
Μηνά Βοριάς σάς φύσηξε, μηνά κακό χαλάζι, μηνά κακό χαλάζι.
Μηνά Βοριάς σάς φύσηξε, μήνα κακό χαλάζι, μήνα κακό χαλάζι.
Μαϊδέ μωρέ, μαϊδέ Βοριάς μάς φύσηξε.
Μαϊδέ μωρέ, μαϊδέ Βοριάς μάς φύσηξε.
Μαϊδέ Βοριάς μάς φύσηξε, μαϊδέ κακό χαλάζι, μαϊδέ κακό χαλάζι.
Μαϊδέ Βοριάς μάς φύσηξε, μαϊδέ κακό χαλάζι, μαϊδέ κακό χαλάζι.
Μπραΐμ μωρέ, Μπραΐμ, Μπραΐμ Πασάς επέρασε.
Μπραΐμ μωρέ, Μπραΐμ, Μπραΐμ Πασάς επέρασε.
Μπραΐμ Πασάς επέρασε με 18(.000) χιλιάδες, με 18(.000) χιλιάδες.
Μπραΐμ Πασάς επέρασε με 18(.000) χιλιάδες, με 18(.000) χιλιάδες.



*******

Αναδρομή στην Ιστορία

Βουνά μου μη χιονίσετε, κάμποι, μη πρασινίσετε
Και σεις, καημένα Τρίκορφα, το Μάη μην ανθίσετε
Αγαπητοί Συμπατριώτες
Βρισκόμαστε εδώ, σήμερα, στις 25 Ιουνίου 2006, για να τιμήσουμε τα ίδια τα Τρίκορφα, ως σύμβολο αγώνα. Ενός αγώνα Εθνικού - Κοινωνικού, Ελληνικού, που πέρασε από πολλά ντερβένια, γλύτωσε, και τελικώς δικαιώθηκε και δικαιώνεται.
Και επειδή με βάση την πολιτική θεωρία η διαχείριση των συμβόλων από την Πολιτεία, την Κοινωνία, και τους Πολίτες, είναι η διαχείριση της ίδιας τής πορείας ενός λαού και ενός έθνους, μένει σε μας να τιμάμε κάθε χρόνο και κάθε μέρα τα σύμβολά μας.
Αργά κάπως η τοπική κοινωνία καθιέρωσε την σημερινή γιορτή ιστορικής μνήμης.
Άργησε ίσως γιατί ήθελε να κρατήσει στη μνήμη της μόνο την λαμπρή περίοδο πριν από την Άλωση της Τριπολιτσάς, όπου τα Τρίκορφα ήταν το ορμητήριο των αγωνιστών, και απωθούσε τα γεγονότα που έχουν μείνει στην Ιστορία ως Ορλωφικά, τα γεγονότα τού Εμφυλίου, και τη χαμένη μάχη τής 23ης Ιουνίου τού 1825.
Είναι η φυσική λειτουργία κάθε ανθρώπου να αποδιώχνει ό, τι τον ενοχλεί.
Όμως το ίδιο το συλλογικό ασυνείδητο του λαού μας ξαναέφερε στην ενεργό μνήμη και καθιέρωσε την τελετουργία στη θυσία των παλληκαριών, που πέσανε σε τούτες τις βουνοπλαγιές, και δεν στοίχειωσαν ακριβώς γιατί η θυσία τους δεν πήγε χαμένη.
Ας δούμε τα γεγονότα, έτσι όπως τα έχουν καταγράψει οι πρωταγωνιστές, και ας θυμόμαστε αυτό που αναφέρει ο Ευριπίδης στη χαμένη τραγωδία Αντιόπη, στο διασωθέν απόσπασμα 24: «Όλβιος όστις της Ιστορίας έσχε μάθησιν» = Μακάριος όποιος γνωρίζει την Ιστορία.
Τον μήνα Μάρτιο του 1770, αφού ελευθερώνεται η Λακωνία, ο Ρώσος λοχαγός Μπαρκώφ, παίρνει διαταγή από τον Ορλώφ να καταλάβει την Τριπολιτσά.
Την ώρα που οι Ελληνικές δυνάμεις προσέγγιζαν το στόχο τους, χιλιάδα εμπειροπόλεμων Τουρκαλβανών, έχοντας σπάσει τον αποκλεισμό τού Ισθμού, φθάνουν στην Τριπολιτσά και ενισχύουν την φρουρά τής πόλης.
Η σύγκρουση των δυνάμεων υπό τον λοχαγό Μπαρκώφ και των Τουρκαλβανών γίνεται στις 19 Μαρτίου 1770, στα Τρίκορφα.
Μόλις μισή ώρα κράτησε η μάχη.
Οι Τουρκαλβανοί ελίσσονται επιτυχώς.
Οι Έλληνες κάμπτονται.
Εγκαταλείπουν τα όπλα τους και τρέπονται εις άτακτον φυγήν.
Διώκονται κατά πόδας.
Η ήττα των Ελλήνων υπήρξε εξοντωτική.
Τη νίκη των Τουρκαλβανών στα Τρίκορφα ακολουθεί μεγάλη σφαγή Ραγιάδων στην Τριπολιτσά.
Περί τις τρεις χιλιάδες Ελλήνων βρίσκουν το θάνατο.
Μεταξύ αυτών ο αρχιεπίσκοπος Άνθιμος και αρκετοί άλλοι κληρικοί.
Ξεπερνάμε τα γεγονότα τού Εμφυλίου, τις ίντριγκες και τους πολιτικούς καιροσκόπους τής εποχής, αφού σημειώσουμε ότι εδώ, στα Τρίκορφα, ο Γέρος τού Μωριά δέχθηκε, στις 13 Νοεμβρίου 1824, το πένθιμο άγγελμα του θανάτου τού πρώτου του παλληκαριού, του γιου του Πάνου Κολοκοτρώνη, που έφυγε από μακρύκανο ντουφέκι, μάλλον κρητικό.
Και ερχόμαστε στη χαμένη μάχη τής 23ης Ιουνίου 1825.
Ας ζήσουμε τα γεγονότα, 181 χρόνια μετά, ακούγοντας τον ίδιο τον Γενικό Αρχηγό, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, να διηγείται από μνήμης:
«Και το βράδυ ήλθε ο Ζαΐμης εις την Επάνω Χρέπα και άναψαν φωτιαίς, ταις είδαν οι Τούρκοι από την Τριπολιτσάν και υποπτεύθηκαν μήπως πιάσουν τα Τρίκορφα οι Έλληνες, και την αυγήν απεφάσισε ο Ιμπραΐμης, και έστειλε ένα δυο χιλιάδες να πιάσουν δια νυκτός τα Τρίκορφα. Ο Γενναίος εκίνησε, δεν επρόφθασε να πιάση τα ταμπούρια όλα, παρά τα μισά και τα μισά έπιασε ο Μπραΐμης. Αρχίνησε τον πόλεμον, εγώ ήμουν εις την Πάνω Χρέπα, όπου ευρίσκοντο τα καλαβρυτινά και κορινθιακά στρατεύματα. Ο Κολιόπουλος εκίνησε να έλθη μεντάτι εις τον Γενναίον. Έστειλε ο Μπραΐμης την καβαλλαρίαν, όπου εθέρισε τον κάμπον. Επήγε στην Σύλιμναν, οπισθοχώρησε τον Κολιόπουλον. Ήτον κάμπος και δεν ημπορούσε να αντισταθή ο Κολιόπουλος. Τα στρατεύματα ήσαν εις τα Βέρβενα 7.000 άκουσαν τον πόλεμον και δεν ήλθαν εις βοήθειαν. Αν αυτοί ήρχοντο εις βοήθειαν, δεν έστελνε ο Μπραΐμης όλο το στράτευμα εναντίον του Γενναίου. Ο Ιμπραΐμης όσον έστελνε από Τριπολιτσά βοήθειαν, τόσον έστελνα κ’ εγώ από το άλλο εις βοήθειαν των εδικών μας. Ο πόλεμος διήρκεσεν από την αυγήν έως δύο μετά το μεσημέρι, εννιά ώραις. Κανόνια έριχναν εναντίον στο ταμπούρι του Γενναίου. Ο Γενναίος εβγήκε δύο φοραίς από το ταμπούρι δια να τους πάρη κανόνια, αλλ’ εύρισκε πολλήν δύναμιν και εγύρισε οπίσω. Τα κανόνια των εχθρών δεν επροξενούσαν βλάβην. Εις το ταμπούρι εσκοτώθη ο Παπατσώνης, και οι άλλοι δύο – τρεις σημαντικοί.
Τα στρατεύματα του Ιμπραΐμη ήταν έως 20.000. Το ταμπούρι όπου ήταν ο Γενναίος δεν είχε φόβον, και αφού είδαν οι Τούρκοι ότι δεν κάμουν τίποτε από εκείνο το μέρος, εξαπλώθηκε εις ταις πτέρυγαις, Ο Παναγιωτάκης Νοταράς, όπου εβαστούσε την πλάτην του Γενναίου, ανεχώρησε και έτσι έφυγε και ο Γιάννης Νοταράς με μεγάλον κίνδυνον. Επήραν τα οπίσθια του Γενναίου, και αφού είδαν, έφυγαν από το ταμπούρι και έκαμαν κατά μας. Η καβαλλαρία τους έφθασε, κι’ εκεί εχάθηκαν 180, και πολλοί σημαντικοί αξιωματικοί, καθώς Γεώργιος Αλωνιστιώτης, Κώστας Μπούρας, Ν. Ταμβακόπουλος, Χριστόδουλος Μάντης, Χρήστος Παναγούλιας, και όλοι οι λοιποί ΄Ελληνες ήταν διαλεκτοί, 110 από την Καρύταιναν και 70 από ταις λοιπαίς επαρχίαις. Έστειλα ένα μπαϊρακτάρην Μιχαλάκην του Ζαΐμη με 30 ανθρώπους, εβάσταξε τους Τούρκους και εγλύτωσαν οι εδικοί μας. Το βράδυ επήγαμεν εις την Αλωνίσταινα.
Ο Φωτάκος είναι πιο αναλυτικός από τον Κολοκοτρώνη, και μας κάνει κοινωνούς λεπτομερειών που έκριναν, κατά τους ιστορικούς, την πορεία τής Μάχης στα Τρίκορφα:
«Ο Κολοκοτρώνης, το σχέδιό του, το οποίον εσυζητήθη και εγένετο δεκτόν από τους ευρεθέντας εκεί εις το Χρυσοβίτσι, το έκαμε γνωστόν δια γραμμάτων εις τους εν Λεβιδίω Κορινθίους και Καλαβρυτινούς καθώς και εις τους εστρατοπεδευμένους εις τα Βέρβενα, επροσδιόρισε δε και την ημέραν και την ώραν, κατά την οποίαν έμελλε να κλεισθή εις το οχύρωμα το στρατιωτικόν σώμα του Χρυσοβιτσιού, εκτός του Δημ. Πλαπούτα και των Φαναριτών οίτινες όντες περί τους οκτακοσίους, διετάχθησαν να πιάσουν τα βουνάκια κατά το μέρος του Βαλτετσίου, δια να έχουν έμπροσθέν των την Σιλήμναν και να δώσουν βοήθειαν, όταν οι Τούρκοι ανοίξουν τον πόλεμον κατά των κλεισμένων εις το οχύρωμα Κανέλλου Δεληγιάννη, Γενναίου Κολοκοτρώνη και λοιπών. Οι δε περί τον Ανδρέαν Ζαΐμην, τον Λόντον και λοιποί παρηγγέλθησαν υπό του Γενικού Αρχηγού να έλθουν από το Λεβίδι και να καταλάβουν την θέσιν Μύτικα, από την οποίαν, ισχυράν ούσαν, να φοβερίζουν τους Τούρκους, ώστε να μην υπάγουν όλοι εις τα Τρίκορφα, αλλ’ ούτε και εκεί εις τον Μύτικα να πλησιάσουν αλλ’ αυτοί αρνήθησαν να καταλάβουν την θέσιν ταύτην, και επροτίμησαν να πιάσουν την Επάνω Χρέπαν, και ούτω μετέβαλαν το σχέδιον του Αρχηγού, και ταύτα βεβαιούνται εκ της ακολούθου επιστολής.
Προς τον εκλαμπρότατον Αρχηγόν!
Σήμερον το πρωί ελάβομεν το έκλαμπρον αδελφικόν γράμμα σας και έγνωμεν τα εν αυτώ· είδομεν και τας οδηγίας, οπού μας δίδετε δια να κινηθώμεν να καταλάβωμεν την θέσιν του Μύτικα το οποίον το γνωρίζομεν και ημείς, ότι είναι αναγκαίον και ωφέλιμον τούτο καθ’ όλους τους τρόπους πλην η δυσκολία του νερού μάς φαίνεται ανοικονόμητος δια και συνεκροτήθη πολεμικόν συμβούλιον από τους ενταύθα ευρισκομένους οπλαρχηγούς, και παρά πάντων ενεκρίθη δια να ανεβώμεν εις την Επάνω Χρέπαν, όπου ευκολύνεται καλλίτερα το στρατόπεδον από νερόν, και εκείθεν εκτείνεται έως εκεί όπου το καλέσει η ανάγκη και η θέσις του τόπου αλλά και τούτο δια να γίνη εσκέφθημεν ότι πρέπει να γίνη μετά μίαν ή δύο ημέρας από την σήμερον καθότι τα στρατεύματα τα τε Καλαβρυτινά και Κορινθιακά οικονομούνται από τροφάς από αυτάς τας δύο επαρχίας, και δια να μας προκαταλάβουν με τροφάς αυταί αι δύο επαρχίαι ώστε να έχωμεν και μαζί μας πολλά ολίγας. Πρέπει να εμποδισθώμεν εις Επάνω Χρέπαν, ως είρηται και εκεί πάλιν να τοποθετηθώμεν…».
Και αφού συνεχίζουν, και εξηγούν τα σχέδιά τους, υπογράφουν:
«Τη 22 Ιουνίου 1825 Λεβίδι
Οι αδελφοί
Ανδρέας Ζαΐμης, Ανδρέας Λόντος, Ιωάννης Νοταράς, Βασίλειος Πετιμεζάς».
Και ο Φωτάκος συνεχίζει:
«Αφού δε οι περί τον Ζαΐμην, ως είπαμεν, δεν ήσαν σύμφωνοι να καταλάβουν τον Μύτικαν, ο Αρχηγός τότε έγραψε πάλι προς αυτούς και όρισε την ώρα της αναχωρήσεώς των από το Λεβίδι, ώστε δια νυκτός να αναβούν εις το βουνόν της Επάνω Χρέπας, όπου αυτοί, ως ανωτέρω είπαμεν, ήθελαν να τοποθετηθούν, και όθεν όλη η πόλις της Τριπολτισάς φαίνεται, ως και ο κάμπος αυτής και τα κύκλω χωρία, χωρίς όμως να τους παραγγείλη, ώστε όταν έλθουν εκεί να μην ανάψουν φωτιές, και να μην κάνουν θόρυβον, και βάλουν φωνάς, διότι την πρόνοιαν αυτήν την αφήκεν εις τους αρχηγούς του στρατεύματος. Αλλά αυτοί έπραξαν τα εναντία, διότι άμα ανέβησαν εις το βουνόν, και φωτιές πολλές άναψαν, και κραυγές μεγάλες έβαλαν, και οι Τούρκοι ιδόντες τις φωτιές, και ακούσαντες τας φωνάς των Ελλήνων, ενόησαν τον σκοπόν των, και τοιουτοτρόπως σηκωθέντες την νύκτα επρόλαβαν και έπιασαν και αυτοί ένα μέρος του εν Τρικόρφοις οχυρώματος προτού οι Έλληνες καταλάβουν αυτό ολόκληρον…».
Αγαπητοί Συμπατριώτες
Η χαμένη μάχη στα Τρίκορφα έμεινε στην Ιστορία ως αποτέλεσμα έλλειψης συντονισμού, έλλειψης πειθαρχίας και έλλειψης υπακοής στις προσταγές τού Γενικού Αρχηγού.
Ένα σχέδιο καθαρά επιθετικό μετετράπη σε αδύναμο αμυντικό.
Είμαστε σήμερα εδώ για να αποτίσουμε φόρο τιμής στους πεσόντες αλλά και να παραδειγματισθούμε για το Σήμερα.
Οι τελετές για τα ιστορικά γεγονότα, όταν δεν συνοδεύονται από προβληματισμό για το Σήμερα και προγραμματισμό για το Αύριο καταλήγουν κενές περιεχομένου, αφυδατώνονται, και γίνονται άλλοθι.
Στα Τρίκορφα είμαστε, για σύγκρουση πολεμική μιλάμε και λογικό είναι στον καθένα από εμάς να έρχονται συνειρμοί, όχι και τόσο ευχάριστοι.
Όμως είμαστε αισιόδοξοι!
Με χαρά διάβασα στον Τύπο ότι ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, κύριος Κάρολος Παπούλιας, βαθύς γνώστης τής εξωτερικής πολιτικής, αφού ολοκλήρωσε –με σεβασμό στο Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας-, τις επαφές που είχε με τον Πρωθυπουργό, κύριο Κωνσταντίνο Αλεξάνδρου Καραμανλή, και τον Αρχηγό τής Μείζονος Αντιπολιτεύσεως, κύριο Γεώργιο Ανδρέα Παπανδρέου, διάλεξε την ακριτική Σύμη, στα Δωδεκάνησα, για να δώσει το στίγμα τής Ελληνικής Πολιτείας και της Ελληνικής Κοινωνίας στο μείζον ζήτημα της εξωτερικής πολιτικής τής χώρας μας.
Θα μου επιτρέψετε να αναγνώσω αυτούσιο το σχετικό απόσπασμα του λόγου τού Προέδρου τής Δημοκρατίας, που αναφέρεται και προσδιορίζει τις σχέσεις τής χώρας μας με την γείτονα:
«Η Ελλάδα επιδιώκει σταθερά την πλήρη εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων με την πεποίθηση ότι όχι μόνο η ειρήνη, αλλά και η ευημερία μας εξαρτώνται από τις σχέσεις καλής γειτονίας. Για να εμπεδωθεί η ύφεση, προς όφελος των λαών μας, απαιτείται ισχυρή πολιτική βούληση. Η Τουρκία έχει σήμερα μια ιστορική ευκαιρία για τον εξευρωπαϊσμό της. Για να την αξιοποιήσει, θα πρέπει, μεταξύ άλλων, να εγκαταλείψει την αμφισβήτηση του νομικού καθεστώτος στο Αιγαίο.
Στην ευρωπαϊκή λογική δεν χωρούν επεκτατικές βλέψεις ούτε αμφισβητήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων γειτονικής χώρας με απειλή πολέμου. Μιλώντας αυτές τις μέρες με τους Έλληνες νησιώτες, κατέληξα ακόμα μια φορά σε μια πικρή διαπίστωση: ότι ο ελληνικός λαός θέλει ένα ειρηνικό μέλλον με την Τουρκία και την ίδια ώρα ανησυχεί απέναντι σε μια συμπεριφορά που δεν εμπνέει εμπιστοσύνη. Ο πυρήνας του προβλήματος των ελληνοτουρκικών σχέσεων βρίσκεται στον καθοριστικό ρόλο του τουρκικού στρατού στον προσανατολισμό της γειτονικής χώρας, που υποβάλλει την προσπάθεια ανατροπής της ισορροπίας στο Αιγαίο.
Το πρόβλημα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας δεν είναι οι διαφορές που επικαλείται η Τουρκία, αλλά ο λόγος για τον οποίο τις επικαλείται. Ακόμη και αν βρισκόταν συμβιβασμός σε κάποιες από αυτές τις διαφορές, μέσω των διαδικασιών που προβλέπονται στον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, κανείς δεν εγγυάται ότι δεν θα προέκυπταν νέες διαφορές, ακριβώς επειδή δεν αναθεωρείται η στρατηγική επιδίωξη που τις κατασκευάζει.
Η τουρκική θεωρία για τις γκρίζες ζώνες εμφανίστηκε μόλις το 1996, πολλά χρόνια ύστερα από τότε που ξεκίνησε η αμφισβήτηση του εύρους τού εθνικού εναέριου χώρου και των χωρικών υδάτων. Δεν θα μπορούσε κανείς να περιμένει ότι οι στρατηγικές επιδιώξεις δεκαετιών εγκαταλείπονται μέσα σε ένα βράδυ. Αυτό ακριβώς είναι και το νόημα της υποστήριξής μας στην ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας: η προσδοκία μας ότι ο εκδημοκρατισμός της Τουρκίας θα βοηθήσει το κοινό μέλλον των δύο λαών.
Η Ελλάδα θα παρακολουθεί αυτήν την πορεία χωρίς υπερβολική αισιοδοξία ή απαισιοδοξία, με πνεύμα ρεαλισμού. Δεν θέλουμε θυσίες, ανθρώπινες και οικονομικές, δεν θέλουμε άλλη ένταση. Απλώνουμε με επιμονή και ειλικρίνεια το χέρι της φιλίας και της συνεργασίας, αναμένοντας την αλλαγή αντίληψης της τουρκικής ηγεσίας για τα ζωτικά συμφέροντα της γειτονικής χώρας και την υιοθέτηση των ευρωπαϊκών αρχών στην εξωτερική της πολιτική».
Αγαπητοί Συμπατριώτες
Είμαστε εδώ, στο σύμβολο του αγώνα τούς έθνους των Ελλήνων για ανεξαρτησία, στα ιστορικά Τρίκορφα.
Εμείς από εδώ στέλνουμε την διαβεβαίωση στην Πολιτική και Πολιτειακή ηγεσία τής χώρας μας ότι πειθαρχούμε, ακόμη όταν έχουμε διαφορετική θέση.
Όντας εδώ, ας θυμηθούμε και ας τιμήσουμε τους πεσόντες στην ηρωϊκή μάχη.

Νεκροί ΚΑΠΕΤΑΝΑΙΟΙ
1.            Αλεξανδρόπουλος Γιάννης
2.            Ασημακόπουλος Θεοδωράκης
3.            Γιάννος
4.            Γρίβας Γιάννης
5.            Δημητρακόπουλος Αναγνώστης
6.            Δημητρακόπουλος Γεώργιος
7.            Καλόγερος Ρουμελιώτης
8.            Καπόγιαννης
9.            Κίτσιος
10.        Μάντης Χριστόδουλος
11.        Μαριολόπουλος Γεώργιος
12.        Μαριολόπουλος Πολυχρόνης
13.        Μπούρας Κώστας
14.        Νικόπουλος Πάϊκος
15.        Νοταράς Γιάννης
16.        Παναγούλιας Χρήστος
17.        Παπαδόπουλος Απόστολος
18.        Παπακοιός Θανάσης
19.        Παπανάγου Αποστόλης
20.        Παπασταθόπουλος Αναγνώστης
21.        Παπασταθούλης
22.        Παπατσώνης Δημήτρης
23.        Ροζής Θεόδωρος
24.        Σπύρου Παναγιώτης
25.        Ταμπακόπουλος Νικολής
26.        Τσιπλακόπουλος Κωσταντής

Νεκροί ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ Α΄, Β΄, Γ΄ ΤΑΞΕΩΣ
1.      Αναγνωστόπουλος
2.      Αυγερινός Γεώργιος
3.      Δαμιανός (Ιερομόναχος)
4.      Δημητρούλιας Κωνσταντίνος
5.      Ιερέας από Στρέζοβα
6.      Κλαδούρης Μητρούσης
7.      Κλαδούρης μικρανιψιός
8.      Κλαδούρης Προκόπης
9.      Κόντος Λάμπρος
10.        Κωτσάκης Γεώργιος
11.        Παγκράτιος (Ιερομόναχος)
12.        Παπαηλιόπουλος Αθανάσιος
13.        Παπαηλιόπουλος Νικόλαος
14.        Προύντζος Δημήτρης
15.        Προύντζος Νικόλαος
16.        Στάθης από Δυρράχι

Οι νεκροί ΟΠΛΙΤΕΣ εκατοντάδες!
Μόνο στο Ταμπούρι τού Γενναίου έπεσαν 270!!
Ο Κανέλλος Δεληγιάννης στα απομνημονεύματά του αναφέρει συνολικά 677 αγωνιστές που έπεσαν στην μάχη των Τρικόρφων.

Αιωνία τους η μνήμη